Pakistan is éen van de grootste leerproducenten ter wereld. Veel van dit leer eindigt in kleding, schoenen en accessoires die door grote merken in Europa en Nederland verkocht worden. Meer dan 500.000 mensen werken er onder verschrikkelijke arbeidsomstandigheden. De werknemers werken lange uren tegen lage lonen waar ze niet van rond kunnen komen. Veel van deze werknemers kampen met zware gezondheidsproblemen door het werken met giftige stoffen en onveilige machines.
NOOR-fotograaf Asim Rafiqui reisde voor Oxfam en SOMO naar Karachi, waar hij de werknemers en hun slechte arbeidsomstandigheden fotografeerde en filmde.
Foto:Asim RafiquiArbeiders laden de ‘wet blue’ huiden uit. Deze gaan door een machine die het achtergebleven restmateriaal van het leer verwijdert en het soepel en plat maakt. Het gebruik van deze zware machines is gevaarlijk. Werknemers worden niet voldoende getraind om de machines te gebruiken. De machines zijn niet beveiligd en de stress om aan productiequota te voldoen, leidt vaak tot ongelukken. Er zijn gevallen bekend waarin werknemers hun handen of armen verloren door het werken met deze machines.
Een nieuwe lading ‘wet blue’ leer arriveert bij het aflaadpunt. “Wet blue’ leather ontleent zijn naam aan de kleur die ontstaat door de behandeling met chromaat, dat de huiden omzet in leer. Tachtig procent van de wereldwijde leerproductie wordt behandeld met chromaat. Blootstelling aan chromaat kan verschillende gezondsheidsproblemen veroorzaken waaronder huidinfecties en ademhalingsaandoeningen.
Een arbeider haalt leren huiden uit de verftonnen. Het leer wordt ondergedompeld in een gepigmenteerde oplossing en dan uren rondgedraaid om een maximale kleuropname te garanderen. Daarna krijgt de huid zijn uiteindelijke kleur en afwerking.
Er wordt gebruik gemaakt van een grote heteluchtdroger om de pasgeverfde stukken leer te drogen en uit te rekken. De stukken leer worden vastgezet op netten voordat ze de machine ingaan.
In het kleurenlaboratorium stellen de technici de kleuren samen die de klanten besteld hebben.
Een fabrieksarbeider op de kleur- en droogafdeling.
Arbeiders aan het werk op de kleur- en sproeiafdeling. Hier worden de kleurtinten toegevoegd die de klanten besteld hebben.
De ontwerp- en snijkamer in een fabriek waar leren jassen gemaakt worden.
In het naaiatelier worden de verschillende delen aan elkaar genaaid volgens opdracht van de klant.
Een arbeider bedient een geautomatiseerde droogmachine. Deze machines worden ingezet naast de luchtgedroogde methode. De huiden worden vastgezet aan netten voordat ze tussen de verwarmingsspiralen doorgaan.
Arbeiders scheren en wassen de dierenhuiden met chemicaliën en zuurmengsels. Hier wordt het ‘wet blue’ proces voorbereid.
Arbeiders scheren en wassen de dierenhuiden met chemicaliën en zuurmengsels. Hier wordt het ‘wet blue’ proces voorbereid.
Mannen prepareren het afgeschoren haar dat over is van het leerlooiproces. Het haar wordt een paar dagen in de buitenlucht gedroogd en dan verkocht aan producenten van matrassen en andere huishoudelijke producten.
Korangi, het industriegebied van Karachi. In de verte zijn de looierijen zichtbaar.
Muhammad, een werknemer van een leerlooierij in Karachi en lid van de vakbond. Muhammad lijdt aan nierfalen. Dit begon al veertien jaar geleden, toen hij in de looierij werkte bij de zogeheten ‘hot- toggle-machine. Op deze machine wordt leer gedroogd en opgerekt. Hij deed zijn werk in een extreem hete omgeving, waardoor hij constant uitgedroogd was. Sindsdien moet hij gedialyseerd worden. Dit moet hij in zijn vrije tijd doen, want als hij het tijdens werktijd doet, wordt hij gekort op zijn salaris.
Korangi, het industriegebied van Karachi. In de verte zijn de looierijen zichtbaar.
